BetainumBetainum, etiam sal internum glycini trimethyli notum, est compositum naturale non toxicum et innocuum, alcaloidum aminicum quaternarium. Est crystallum prismaticum album vel foliiforme, formula moleculari c5h12no2, pondere moleculari 118°C, et puncto liquefactionis 293°C. Sapor dulcis est et substantia vitaminibus similis. Fortem retentionem humoris habet et facile humorem absorbet et deliquescit temperatura ambiente. Typus hydratus in aqua, methanolo et ethanolo solubilis est, et leviter in aethere. Betainum structuram chemicam fortem habet, temperaturam altam 200°C tolerare potest et validam resistentiam oxidationis habet. Studia demonstraverunt...betainummethioninum in metabolismo animali partim substituere potest.
BetainumMethioninum in copia methyli omnino substituere potest. Ex una parte, methioninum ut substratum ad proteinas formandas adhibetur, et ex altera parte, in metabolismo methyli ut donator methyli participat.BetainumActionem betaini homocysteini methyltransferasis in iecore promovere et methyl activum simul praebere potest, ita ut homocysteinum, productum methionini demethylationis, methylari possit ad methioninum ex nihilo formandum, ita ut methyl continuo pro metabolismo corporis praebeatur, cum limitata quantitate methionini ut vectoris et betaini ut methyli fontis. Deinde, maxima pars methionini ad proteinas formandas adhibetur, quae methioninum conservare et energiam uti possunt. Simul, betainum, postquam methylatum est, ulterius degradatur ad serinam et glycinam producendas, et deinde concentrationem aminoacidorum in sanguine auget (kamoun, 1986).
Betainum contenta methionini, serinae et glycinae in sero auxit. Puchala et al. similes effectus experimentales in ovibus habuerunt. Betainum aminoacida, ut argininum, methioninum, leucinum et glycinum, in sero et quantitatem totalem aminoacidorum in sero addere potest, et deinde excretionem auxini afficere;BetainumConversionem acidi aspartici in acidum n-methylasparticum (NMA) per metabolismum methylicum vehemens promovere potest, et NMA compositionem et excretionem auxini in hypothalamo, et deinde gradum auxini in corpore afficere potest.
Tempus publicationis: V Nonas Augustas, MMXXI