Betainum, sicut cholina et methionina, in metabolismo gregis methylici in hepate implicatur et gregem suum methylicum labilem ad synthesim plurium compositorum metabolice magni momenti, ut carnitini, creatini et hormonum, donat (Vide Figuram 1).

 

Cholina, methioninum et betainum omnia in metabolismo gregis methylici inter se conexa sunt. Ergo, supplementum betaini necessitates horum aliorum donatorum gregis methylici minuere potest. Proinde, una ex applicationibus notissimis betaini in pabulo animalium est substitutio (partis) cholini chloridi et methionini additi in victu. Pro pretiis mercatus, hae substitutiones plerumque sumptus pabuli conservant, dum effectus efficaces servant.

Cum betainum ad alios methyldonantes substituendos adhibetur, betainum potius ut res utilis adhibetur, quod significat dosis betaini in formulatione pabuli variabilis esse posse et a pretiis compositorum similium, ut cholini et methionini, pendere. Sed betainum plus est quam nutrimentum methyldonans, et inclusio betaini in pabulo consideranda est ut modus ad efficientiam emendandam.

Betainum ut osmoprotector

Praeter munus suum ut methyldonator, betainum ut osmoregulator agit. Cum betainum a hepate in metabolismo gregis methylici non metabolizatur, cellulis praesto fit ut ut osmolytus organicus utatur.

Betainum, ut osmolytum, retentionem aquae intracellularis auget, sed praeterea structuras cellulares, ut proteinas, enzyma et DNA, protegit. Haec proprietas osmoprotectiva betaini magni momenti est cellulis stress (osmoticum) experientibus. Gratias incremento concentrationis betaini intracellularis, cellulae stressatae functiones cellulares suas, ut productionem enzymorum, replicationem DNA et proliferationem cellularum, melius conservare possunt. Propter meliorem conservationem functionis cellularis, betainum potentiam habere potest ad meliorem animalium efficaciam, praesertim sub specificis condicionibus stress (calore, coccidiosi, salinitate aquae, etc.). Supplementatio betaini in pabulo utilis esse probata est in variis condicionibus et variis speciebus animalium.

Effectus positivi betaini

Fortasse res maxime investigata de effectibus beneficiis betaini est stressus caloris. Multa animalia in temperaturis ambientalibus vivunt quae zonam eorum consolationis thermalis excedunt, quod ad stressum caloris ducit.

Stress caloris est condicio typica ubi animalibus interest aequilibrium aquae suae moderari. Propter facultatem suam agendi ut osmolytus protectivus, betainum stress caloris levat, ut indicatur exempli gratia a temperaturis rectalibus inferioribus et minore anhelitu in pullis.

Aestus animi imminutus in animalibus pabuli consumptionem promovet et ad conservandam efficaciam adiuvat. Non solum in pullis gallinaceis, sed etiam in oviportis, scrofis, cuniculis, bobus lacticiniis et bubulis, relationes ostendunt effectus beneficos betaini in conservanda efficacia per tempus aestum necnon humiditatem magnam. Praeterea, ad salutem intestinorum sustinendam, betainum adiuvare potest. Cellulae intestinales continenter contento hyperosmotico intestini exponuntur et, si diarrhoea accidat, provocatio osmotica his cellulis etiam maior erit. Betainum magni momenti est ad protectionem osmoticam cellularum intestinalium.

Conservatio aequilibrii aquae et voluminis cellularis per accumulationem intracellularem betaini efficit emendationem morphologiae intestini (villorum altiorum) et digestibilitatis meliorem (ob secretionem enzymi bene conservatam et superficiem auctam ad absorptionem nutrimentorum). Effectus positivi betaini in salutem intestini praecipue insignes sunt in animalibus aegrotis: e.g., gallinis coccidiosi laborantibus et porcellis ablactatis.

Betainum etiam modificator cadaveris appellatur. Multae functiones betaini partes agunt in metabolismo proteinorum, energiae et adipum animalium. Tam in avibus quam in porcis, maior copia carnis pectoris et maior copia carnis macrae respective in multis studiis scientificis relata sunt. Mobilizatio adipum etiam minorem copiam adipum in cadaveribus efficit, qualitatem cadaveris emendans.

Betainum ut amplificator perfunctionis

Omnes effectus positivi betaini relati ostendunt quam utile hoc nutrimentum esse possit. Additio betaini igitur ad victum consideranda est, non solum ut res ad alios methyldonatores substituendos et sumptus pabuli conservandos, sed etiam ut additivum functionale ad salutem et actionem animalium sustentandam.

Differentia inter has duas applicationes est dosis. Ut methyldonator, betainum saepe in pabulo adhibetur dosibus 500ppm vel etiam minoribus. Ad augendam efficaciam, typice doses betaini 1000 ad 2000ppm adhibentur. Hae maiores doses betainum non metabolizatum efficiunt, in corpore animalium circulans, a cellulis ad absorptionem praesto, ut ea contra accentum (osmoticum) protegat et consequenter salutem et efficaciam animalium sustineat.

Conclusio

Betainum varias applicationes habet pro diversis speciebus animalium. In pabulo animalium, betainum adhiberi potest ut merx ad sumptus pabuli conservandos, sed etiam in victu includi potest ad salutem animalium emendandam et ad efficaciam augendam. Praesertim hodie, ubi usum antibioticorum minuere conamur, salutem animalium sustinere magni momenti est. Betainum certe locum meretur in indice compositorum bioactivorum alternativorum ad salutem animalium sustinendam.