Betainum est compositum naturale late in plantis et animalibus distributum. Ut additivum pabuli, in forma anhydrica vel hydrochloridi praebetur. Pabulis animalium ad varios usus addi potest.
Primum omnium, hae proposita fortasse ad vim betaini donandi methyl efficacissimam, quae praecipue in hepate fit, referuntur. Ob translationem gregum methyli instabilium, synthesis variorum compositorum, ut methionini, carnitini et creatini, promovetur. Hoc modo, betainum metabolismum proteinorum, lipidorum et energiae afficit, ita compositionem cadaveris utiliter mutans.
Deinde, propositum betaini in pabulum addendi fortasse ad eius functionem tamquam penetrantis organici protectivi referri potest. In hac functione, betainum cellulis per totum corpus adiuvat ut aequilibrium aquae et activitatem cellularem conservent, praesertim temporibus sollicitudinis. Exemplum notum est effectus positivus betaini in animalibus sub sollicitudine caloris.
In porcis, variae utilitates supplementi betaini descriptae sunt. Hic articulus in munere betaini tamquam additivi pabuli in salute intestinali porcellorum ablactatorum versabitur.
Plura studia betaini effectum in digestibilitatem nutrimentorum in ileo vel toto tractu digestivo porcorum rettulerunt. Observationes repetitae digestibilitatis ilealis auctae fibrae (fibrae crudae vel fibrae detergentis neutrae et acidae) indicant betainum fermentationem bacteriorum iam praesentium in intestino tenui stimulare, quia cellulae intestinales enzyma fibras degradantia non producunt. Pars fibrae plantae nutrimenta continet, quae durante degradatione huius fibrae microbialis liberari possunt.
Ergo, etiam melior digestibilitas materiae siccae et cineris crudi observata est. In toto tractus digestivi, relatum est porcellos supplemento 800 mg betaini/kg digestibilitatem proteini crudi (+6.4%) et materiae siccae (+4.2%) meliorem habuisse. Praeterea, aliud studium demonstravit, supplemento 1250 mg/kg betaini, digestibilitatem totalem apparentem proteini crudi (+3.7%) et extracti aetherei (+6.7%) emendatam esse.
Una causa possibilis observatae augmentationis digestibilitatis nutrimentorum est effectus betaini in productionem enzymorum. In recenti studio *in vivo* de additione betaini porcellis ablactatis, activitas enzymorum digestivorum (amylase, maltase, lipase, trypsine et chymotrypsine) in chymo aestimata est (Figura 1). Omnia enzyma praeter maltase activitatem auctam ostenderunt, et effectus betaini clarior erat ad 2500 mg betaini/kg pabuli quam ad 1250 mg/kg. Incrementum activitatis ex incremento productionis enzymorum oriri potest, vel ex incremento efficientiae catalyticae enzymi.
Figura 1 - Actio enzymorum digestivorum intestinalium porcellorum cum supplemento betaini 0 mg/kg, 1250 mg/kg vel 2500 mg/kg.
In experimentis *in vitro*, demonstratum est per additionem NaCl ad pressionem osmoticam magnam producendam, actiones trypsini et amylasi inhibitas esse. Additio variarum betaini graduum huic experimento effectum inhibitorium NaCl restituit et actionem enzymi auxit. Attamen, cum NaCl solutioni tamponis non additur, betainum actionem enzymi in minore concentratione non afficit, sed effectum inhibitorium in maiore concentratione ostendit.
Non solum digestibilitas aucta incrementum relatum in efficacia crescentis et conversione pabuli in porcis betaino in victu supplementatis explicare potest. Additio betaini in victus porcorum etiam requisita energiae sustentationis animalis minuit. Hypothesis huius effectus observati est, cum betainum ad pressionem osmoticam intracellularem conservandam adhiberi potest, postulationem antliarum ionum reduci, quod est processus qui energiam requirit. In casu consumptionis energiae limitatae, effectus supplementi betaini clarior exspectatur per augendam copiam energiae ad crescendum potius quam ad sustentationem.
Cellulae epitheliales quae parietem intestinalem vestiunt, condicionibus osmoticis valde variabilibus, quae a contentis luminalibus per digestionem nutrimentorum generantur, resistere debent. Simul, hae cellulae intestinales permutationem aquae et variorum nutrimentorum inter lumen intestinale et plasmam moderari debent. Ut cellulae ab his condicionibus difficilibus protegantur, betainum est penetrans organicum magni momenti. Observata concentratione betaini in variis textibus, contentum betaini in textibus intestinalibus satis altum est. Praeterea, observatum est hos gradus a concentratione betaini in victu affici. Cellulae bene libratae meliorem proliferationem et meliorem facultatem recuperationis habebunt. Ergo, investigatores invenerunt auctum gradum betaini in porcellis altitudinem villorum duodenalium et profunditatem cryptarum ilealium augere, et villos magis uniformes esse.
In alio studio, augmentum altitudinis villorum in duodeno, ieiuno, et ileo observari potuit, sed nullus effectus in profunditatem cryptarum erat. Ut in pullis coccidiis infectis observatum est, effectus protectivus betaini in structuram intestinalem sub certis provocationibus (osmoticis) etiam maioris momenti esse potest.
Claustrum intestinale praecipue ex cellulis epithelialibus constat, quae inter se per proteinas iuncturae arctae connexae sunt. Integritas huius claustri essentialis est ad ingressum substantiarum noxiarum et bacteriorum pathogenicorum, quae aliter inflammationem causarent, prohibendum. Porcis, effectus negativus claustri intestinalis putatur esse effectus contaminationis mycotoxinarum in pabulo, vel unus ex effectibus negativis tensionis caloris.
Ad effectum in effectum claustrae metiendum, experimenta in vitro stirpium cellularum saepe adhibentur ad resistentiam electricam transepithelialem (TEER) metiendam. Applicatione betaini, TEER emendatus observari potest in multis experimentis in vitro. Cum accumulator temperaturae altae (42°C) exponitur, TEER decrescet (Figura 2). Additio betaini ad medium crescentiae harum cellularum calori expositarum TEER imminutum contraactavit, resistentiam calori auctam indicans.
Figura 2 - Effectus in vitro temperaturae altae et betaini in resistentiam transepithelialem cellularum (TEER).
Praeterea, in studio *in vivo* in porcellis, expressio aucta proteinorum iuncturae arctae (occludini, claudini 1, et zonulae occludentis-1) in ieiunio animalium quae 1250 mg/kg betaini acceperunt, comparata cum grege testigo, mensurata est. Accedit quod, ut signum laesionis mucosae intestinalis, activitas diaminooxidasis in plasma horum porcorum significanter redacta est, quod indicat validiorem claustra intestinalia. Cum betainum ad victum porcorum crescentium-ingrassantium additum est, augmentum roboris tensilis intestinalis tempore mactationis mensuratum est.
Nuper, plura studia betainum cum systemate antioxidante coniunxerunt et radicales liberos imminutos, gradus malondialdehydi (MDA) imminutos, et actionem glutathion peroxidasis (GSH-Px) emendatam descripserunt.
Betainum non solum in animalibus ut osmoprotector agit. Praeterea, multae bacteriae betainum per synthesin de novo vel translationem ex ambiente accumulare possunt. Sunt signa betainum effectum positivum in numerum bacteriorum in tractu gastrointestinali porcellorum ablactatorum habere posse. Numerus totalis bacteriorum ilealium, praesertim bifidobacteriorum et lactobacillorum, auctus est. Accedit quod minores quantitates Enterobacter in faecibus inventae sunt.
Denique observatur effectum betaini in salutem intestinalem porcellorum ablactatorum esse reductionem frequentiae diarrhoeae. Hic effectus fortasse a dosi pendet: supplementum diaeteticum 2500 mg/kg betaini efficacius est quam 1250 mg/kg betaini in reducenda frequentia diarrhoeae. Attamen, effectus porcellorum ablactatorum in duobus gradibus supplementi similis erat. Alii investigatores demonstraverunt cum 800 mg/kg betaini additur, frequentiam et incidentiam diarrhoeae in porcellis ablactatis inferiorem esse.
Betainum valorem pKa humilem, circiter 1.8, habet, quod ad dissociationem betaini HCl post ingestionem, et ad acidificationem gastricam perducens, ducit.
Cibus interesting est potentialis acidificatio betaini hydrochloridi ut fons betaini. In medicina humana, supplementa betaini hydrochloridi saepe in combinatione cum pepsina adhibentur ad adiuvandos homines cum problematibus stomachi et difficultatibus digestionis. Hoc in casu, betaini hydrochloridum ut fons tuta acidi hydrochlorici adhiberi potest. Quamquam nullae informationes de hac proprietate exstant cum betaini hydrochloridum in pabulo porcellorum continetur, permagni momenti esse potest.
Constat pH suci gastrici porcellorum ablactatorum relative altum esse posse (pH > 4), quod activationem praecursoris pepsini ad praecursorem suum pepsinogenum afficiet. Digestio optima proteinorum non solum animalibus magni momenti est ad bonam huius nutrimenti disponibilitatem obtinendam. Praeterea, proteinum indigestionis proliferationem noxiam pathogenorum opportunisticorum causare et problema diarrhoeae post ablactationem augere potest. Betainum valorem pKa humilem, circiter 1.8, habet, quod ad dissociationem betaini HCl post ingestionem ducit, acidificationem gastricam efficiens.
Haec reacidificatio brevis temporis in studio praeliminari in hominibus et studiis in canibus observata est. Post singulam dosem 750 mg vel 1500 mg betaini hydrochloridi, pH stomachi canum antea agentibus acidi gastrici reducentibus tractatorum graviter decrevit ab circiter 7 ad pH 2. Attamen, in canibus non tractatis in grupo comparationis, pH stomachi erat circiter 2, quod non conexum erat cum supplementatione betaini hydrochloridi.
Betainum effectum positivum in salutem intestinalem porcellorum ablactatorum habet. Haec recensio litterarum varias occasiones betaini ad digestionem et absorptionem nutrimentorum sustinendam, impedimenta physica tutelaria emendanda, microbiotam afficiendum, et facultates defensivas porcellorum augendas illustrat.